Het verhaal van de "weggeef tuinen"... (2)

 Omdat de meesten van ons in Balen woonden, ik zelf toen nog in Olmen, besloten we om aan de tuin van Balen te beginnen. We kregen een stuk grond ter beschikking gesteld in Scheps. De lieve familie die ons had gecontacteerd, vertelden eerlijk dat ze maar huurders waren. Ze hadden toen ook de ambitie om het huis en de grond aan te kopen ooit.
We waren al zo lang op zoek naar een plek waar we mochten beginnen, dat we besloten om de risico maar te nemen.
We werden ook ondertussen opgenomen onder Velt, we waren een officieel samentuin project geworden.

Natuurlijk had ik al die tijd zitten lobbyen en roepen overal in Balen over ons project, nu waren alle ogen op ons gericht.  Nieuwsgierig, soms een beetje terughoudend.. de mensen waren benieuwd naar wat we ervan zouden gaan maken. En ook : wat was die permacultuur nou precies?

 Op zich is zo een tuin een meerjaren project, maar omdat we toch een soort prestatie druk voelden, en de mensen graag snel iets wilden laten zien, kozen we voor de "snelle permacultuur tuin".
Dit doen ze vaak door de grond met een dikke laag karton te bedekken (die vergaat dan langzaam, en alle onkruid sterft met zaden), en daarop een laag compost aan te brengen.

We moesten ineens ook nog centen zien te vinden voor de compost, ons vereniging had toen nog geen centen.
Op zich waren we al laat, de tuin seizoen was al lang begonnen, maar we hadden zo veel pompoen plantjes staan, en die vinden compost heerlijk.

 Zo konden we toch een snelle start maken, om de nieuwsgierige Balenaren toch alvast iets te laten zien.

We werkten met allerlei gekregen "afval materialen", en maakten zo kruidenspiraal, paden, compostbakken, insectenhotels... van alles.
In juni, juli, begon het al langzaam op een tuin te lijken...